Vlak voor de zomervakantie in 2011 werd ik gebeld dat ik mocht beginnen bij een verpleeghuis in Amsterdam. ‘Dit wordt geen doorsnee vakantiebaan’, dacht ik meteen. Ik mocht 18 mensen met een vorm van dementie gaan ondersteunen bij de alledaagse dingen. Ik had eerlijk gezegd geen idee waar ik op gesolliciteerd had en wat deze functie precies inhield, maar het leek mij een goed idee om mijn horizon te verbreden. Ik was 24 en had nog nooit één voet over de drempel van een verpleeghuis gezet. Tijd om dat te veranderen.
De eerste dagen had ik het overwegend zwaar en er waren veel momenten waarop ik dacht dat het misschien toch beter was om ijs te gaan verkopen bij een ijssalon. Sommige bewoners maakten een zeer neerslachtige indruk en voorzagen mij heel de dag van de vraag en stelling ‘Kunt u mij helpen? Ik wil nu dood’, het personeel werkte zich over de kop, familieleden klaagden en vonden dat álles beter en vooral ook anders moest, vrijwilligers kwamen soms niet opdagen...
Maar ik hield vol en begon steeds meer in te zien wat een ontzettend leuke vakantiebaan ik had: Ik mocht namelijk élke dag 18 mensen de mooiste dag van (de laatste fase van) hun leven bezorgen! Elke dag, elk moment was ten slotte weer een nieuwe ervaring. Dit besef en de gewenning aan de -voor een leek- heftige dingen die je meemaakt op de werkvloer in de zorgsector maakte dat ik mij elk moment van de werkdag voor 100% inzette voor ‘mijn’ bewoners. Ik verloor binnen een maand mijn hart aan hen allemaal en besloot resoluut mijn carrièrerichting te veranderen van de doelgroep kinderen naar ouderen. Voor deze mensen kon ik voor mijn gevoel zoveel meer gaan betekenen.
Het viel al gauw op dat er weinig andere jonge wetenschappelijk opgeleide mensen in het tehuis rondliepen. Ook werd er nog te weinig ingespeeld op het intellectuele vermogen van de ouderen. Samen met goede vriendin Ilse Nieuwland werd in mei 2014 de stichting Oud Geleerd Jong Gedaan (
www.oudgeleerdjonggedaan.nl) opgericht. Door studenten colleges te laten geven aan ouderen wilden we een brug slaan tussen jong en oud en ouderen een podium bieden om hun kennis te delen. Deze mensen, ook met dementie, beschikken immers over een schat een levenservaring en kennis waarover zij kunnen en graag willen vertellen. Inmiddels hebben meer dan 3000 ouderen onze colleges gevolgd en kunnen we spreken van een groot succes.
In 2016 besloot ik te gaan ondernemen om zo hopelijk nog veel meer ouderen met mijn enthousiasme en passie voor het verhogen van hun welzijn te bereiken. Er kwam één stelregel voor mijzelf: Ik pak alleen maar klussen op waar mijn hart ligt. Van Arkel Advies werd opgericht.
Inmiddels ben ik vele projecten verder en ben ik elke dag dankbaar voor de wending die mijn leven in 2011 kreeg, dankzij dat ene vakantiebaantje. Ik mag nu een steentje bijdragen aan het doorbreken van stereotyperingen rondom ouderen en hun levensgeluk verhogen.
